Koleżanki i koledzy – wystawa fotografii Zeldy Klimkowskiej w Muzeum Warszawskiej Pragi

Koleżanki i koledzy – wystawa fotografii Zeldy Klimkowskiej w Muzeum Warszawskiej Pragi

Koleżanki i koledzy – wystawa fotografii Zeldy Klimkowskiej w Muzeum Warszawskiej Pragi

Wystawa prezentuje portrety Prażan i lokalnych społeczności. Autorka fotografii – Zelda Klimkowska – namawiała swoich bliższych i dalszych sąsiadów na sesje, dokumentując czas następujących istotnych zmian wizerunkowych dzielnicy przełomu wieków.

Na przełomie lat dziewięćdziesiątych i pierwszej dekady dwutysięcznych na całej Pradze zaczęły powstawać liczne pracownie artystyczne, studia fotograficzne, niezależne teatry i kluby. Nowa „migracja” artystyczna musiała ułożyć swoje sąsiedzkie relacje z mieszkańcami dzielnicy, stąd tytuł wystawy: „Koleżanki i koledzy”.

Do portretów indywidualnych Zelda Klimkowska zapraszała głównie osoby, które spotykała na co dzień: sprzedawczynię z narożnego sklepu, bywalca pobliskiej kawiarni, „opiekuna” podwórka Inżynierska 3. Swoich modeli prosiła o wskazanie miejsca sesji fotograficznej, najlepiej w prywatnej przestrzeni, gdzie portretowany czułby się swobodnie. Prezentowane fotografie są nie tylko moją kreacją, są wynegocjowane z bohaterami. Patrzę na nich ciepło, nie oceniam ich, a nawet podziwiam ich specyficzne piękno. – mówi autorka zdjęć.

Wystawa potrwa od 17 lipca 2020 do 6 września 2020.
Zapraszamy od czwartku do niedzieli w godzinach 10.00 – 18.00 Muzeum Warszawskiej Pragi (ul. Targowa 50/52)

Bilety na wystawę: normalny 5 zł/ bilet ulgowy 3 zł / bilet rodzinny 10 zł dostępne online na https://tiny.pl/7d43h

Okno na Warszawę jest patronem medialnym wydarzenia.

Konkurs wiedzy o znanych warszawiankach

Konkurs wiedzy o znanych warszawiankach

Konkurs wiedzy o znanych warszawiankach

Sportsmenki, aktywistki, artystki, polityczki, naukowczynie… Dwudziestolecie międzywojenne to czas przełomowy dla kobiet w Polsce. Kobiety zdobywają nowe prawa, w tym prawo wyborcze i rozpoczynają pracę w zawodach, które wcześniej zarezerwowane były dla mężczyzn.

Warszawa tego okresu to miasto, w którym przecinały się ścieżki kobiet na różne sposoby zmieniających świat wokół siebie: czy to walcząc o swoje prawa, czy konsekwentnie podążając swoją drogą.

Wraz ze Stowarzyszeniem Pracownia Etnograficzna chcemy zaprosić Was do zabawy-konkursu, który przybliży sylwetki wybranych postaci. Od poniedziałku 20.07 codziennie o godzinie 20:00 na facebookowym wydarzeniu będzie się ukazywało jedno zdjęcie warszawianki dwudziestolecia na tle miejsca w Warszawie. Każdego dnia osoba, która w komentarzu jako pierwsza poprawnie wskaże, kim była przedstawiona na zdjęciu postać i co wiązało/ wiąże ją z miejscem na fotografii, wygra 3 pocztówki z warszawiankami. Osoba, która w ciągu 10 dni wyzwania najwięcej razy poda jako pierwsza prawidłową odpowiedź, wygra komplet kart do gier o warszawiankach dwudziestolecia międzywojennego.

Gra, o której mowa, powstaje w ramach projektu Stowarzyszenia Pracownia Etnograficzna „Warszawianki dwudziestolecia międzywojennego”. Obecnie trwa zbiórka, w ramach której można wesprzeć rozwój tego przedsięwzięcia i otrzymać związane z nim upominki: https://zrzutka.pl/ezuf5y.

Więcej informacji o projekcie: https://etnograficzna.pl/warszawianki/.

Patronaty i matronaty projektu: Szajn, Okno na Warszawę, Miesięcznik Stolica, Perspektywy.pl, Girls Gone Tech

Fantastyczne miasta Tytusa Brzozowskiego – zobacz wystawę i spotkaj się z artystą osobiście

Fantastyczne miasta Tytusa Brzozowskiego – zobacz wystawę i spotkaj się z artystą osobiście

Fantastyczne miasta Tytusa Brzozowskiego – zobacz wystawę i spotkaj się z artystą osobiście

Jest chyba najbardziej rozpoznawalnym artystą specjalizującym się w warszawskich krajobrazach. A właściwie nie tylko warszawskich, bo jego prace podbiły już inne miasta, a nawet kraje – Polska Organizacja Turystyczna używa ich w zagranicznej promocji. Nam jego obrazy kojarzą się z sennymi wizjami, bajkowymi i surrealistycznymi. W takich miastach, jakie tworzy, chciałoby się mieszkać. Tytus Brzozowski – bo o nim mowa – zaprasza na wykład i prezentacje swoich najnowszych prac.

Wydarzenie odbędzie się w kinie Luna. Do obejrzenia będą obrazy namalowane w ciągu ostatniego roku, w tym te promujące Polskę na największych światowych targach turystycznych. Głównym elementem wieczoru będzie prezentacja multimedialna, podczas której Tytus pokaże akwarele oraz poukrywane w nich wątki warszawskie i nie tylko, a także opowie o nowych muralach.

Odbędzie się też losowanie wydruku fine art, a na gości czekać będą niezwykłe wyroby cukierni Lukullus.

Serdecznie zapraszamy na spotkanie z artystą, Okno na Warszawę jest patronem wydarzenia.

Wystawa i prelekcja Tytusa Brzozowskiego.
Wtorek 19 listopada, godzina 18:00. Kino Luna, ul. Marszałkowska 28
Wstęp wolny
Wydarzenie na fb: https://www.facebook.com/events/772752776480482/

Szare Domy Festiwal Otwarty 2019

Szare Domy Festiwal Otwarty 2019

Szare Domy Festiwal Otwarty 2019

Tegoroczne, 4 SDFO poświęcone będzie próbie odpowiedzi na pytanie czym właściwie jest proces twórczy? Jak precyzyjnie zdefiniowany przez swoich autorów koncept ewoluuje, naturalnie zwiększając zasięg. Co leży u podstawy idei, jaka jest jej materialna i niematerialna wartość, jakim procesom podlega jej realizacja.

Szare Domy, stworzone w nurcie przedwojennego modernizmu, stanowią rzeczywisty przykład właściwie wdrożonej idei i zapewne dlatego nie tracą na swojej aktualności. Wielopokoleniowa wspólnota naszej kolonii doświadczając stuletnich już założeń, codziennie, mniej czy bardziej świadomie, uczestniczy w remake’u modernizmu.

Szare Domy Festiwal Otwarty odbędzie się 29 czerwca 2019 roku. Okno na Warszawę jest patronem medialnym wydarzenia. Poniżej znajdziecie plakat z pełnym programem. Zapraszamy i polecamy!

SDFO Szare Domy Festiwal Otwarty 2019 Tu żyję tu pracuję, mokotowski remake modernizmu, tworząc już czwarty rok z rzędu, multitask’owy portret osiedla, oscyluje wokół pytań: co leży u podstaw idei, jaka jest jej materialna i niematerialna wartość, co warunkuje jej realizację? Co decyduje o tożsamości miejsca? Co sprawia, że odmiennie interpretujemy to samo wydarzenie? Czy wspomnienia mają indywidualny charakter? Tak postawione pytania w przestrzeni kolonii Szare Domy służą zainicjowaniu dyskusji czym jest twórczy proces pamięci? Czy – i jak – można ją chronić? Fenomen kolonii Szare Domy można bowiem opisać z perspektywy genius loci eksponując cztery wartości takie jak miejsce, mieszkanie, modernizm i Mokotów. Można też – dystansując się od materialności architektury i topografii – spojrzeć na kolonię jako autorską interpretację, czystą projekcję, efekt kreatywnych procesów, wynik działania mechanizmów pamięci, o której jeden z festiwalowych gości, Mariusz Szczygieł, mówi: Jako reporter przekonałem się, że wszystko przechowywane przez pamięć staje się czymś innym. Gdybym nie był Reporterem, nie uświadomiłbym sobie tego tak łatwo.

Ekspozycję towarzyszącą wydarzeniu zatytułowano M4 = modernizm, Mokotów, miejsce, mieszkanie.

Koncepcja wystawy obrazuje procesy myślowe, grę skojarzeń, sieć wspomnień pomagającą odtworzyć niematerialną historię kolonii Szare Domy. To ona prowadzi nas w nieznane dotąd przestrzenie, pozwala stopniowo odkrywać terra incognita.I chociaż punkty orientacyjne są z góry określone (modernizm, Mokotów, miejsce, mieszkania), a do celu przybliża nas algorytm M4, to liczy się proces, nie cel. Doświadczenie (pamięć) w połączeniu z wrażliwością i wyobraźnią pozwala odkryć sedno, a poszukiwanie przypomina proces twórczy. Tego rodzaju interpretacja obrazuję twórczym aspektom kształtowania architektury, której definicja ulega współcześnie rewizji, co podkreśla Filip Springer, jeden z gości festiwalu: architektura to śmiertelnie poważny temat. Choć bardzo próbujemy, nie jesteśmy w stanie całkowicie przeprowadzić się do przestrzeni wirtualnej. A to jak żyjemy warunkuje ciągle nasza przestrzeń fizyczna. Jesteśmy w przestrzeni, architektura jest formą jej kształtowania. To jak czujemy się w danym miejscu zależy od niej. I od ludzi, którzy ją tworzą. Modernizm był ostatnią wielką ideą w historii architektury. Odpowiadał na wyzwania czasów, które nadeszły. Dziś stoimy na progu kolejnej wielkiej zmiany zastanawiając się nad architekturą musimy zadać sobie fundamentalne pytanie: jak refleksję o niej wpleść w walkę z największym cywilizacyjnym wyzwaniem naszych czasów zmianą klimatu. 

program

29.06.2019już po raz czwarty w ramach SDFO dostępne będą dla gości festiwalu, zamknięte na co dzień, podwórka Szarych Domów. W centrum zainteresowania znajdzie się architektura oraz pamięć. W programie nie zabraknie tematycznych spacerów po Mokotowie i kolonii, a przestrzeń zielonego dziedzińca wypełni outdoorowa wystawa dedykowana pamięci jako procesowi kreacji oraz kształtowaniu tożsamości Szarych Domów. Kontekst kreatywnego procesu pamięci posłużył twórcom Festiwalu do zainicjowana dyskusji o tym, czym jest pamięć, przemijanie, utrata; czy czyjeś życie ulotne i nienamacalne warto chronić w szerszym, niż rodzinny, kontekście, tak, jak chroni się zabytek materialny. Goście Festiwalu będą mieli możliwość współtworzenia Społecznego Archiwum Warszawy, udostępniając swoje pamiątki i historie związane z Warszawą w punkcie skanowania i nagrywania Tu było, tu stało.

Punktem kulminacyjnym będą rozmowy z wyjątkowymi gośćmi: Filipem Springerem, Mariuszem Szczygłem i Emilią Obrzut.

Nie zabraknie tradycyjnej już Strefy Dobrej Książki z udziałem autorskich księgarń takich jak Bęc Zmiana, Wrzenie Świata, Big Book Cafe, Centrum Architektury i Czuły Barbarzyńca oraz Strefy Dobrego Designu, prezentującej projekty warszawskich (ale nie tylko) projektantów wybranych na SDFO przez Reset. Część artystyczną wypełnią koncert oraz potańcówka z udziałem Warszawskiego Combo Tanecznego i Skarbów. Ponadto organizatorzy planują zapoczątkowanie zupełnie nowej tradycji jaką mógłby stać się ptSD czyli „pchli targ” Szarych Domów.

Nowy mural i wystawa Tytusa Brzozowskiego

Nowy mural i wystawa Tytusa Brzozowskiego

Nowy mural i wystawa Tytusa Brzozowskiego

Przy rondzie Wiatraczna powstał nowy mural projektu Tytusa Brzozowskiego. Już w piątek 16 listopada o 18:00 artysta opowie o tym i innych projektach podczas otwarcia wystawy w PROMie Kultury Saska Kępa. Wstęp wolny. 

Projekt na Grochowie to drugi mural Tytusa Brzozowskiego w Warszawie. Pierwszy powstał w czerwcu w narożniku ulic Wolskiej i Karolkowej. Na mierzącym 35 metrów wysokości malowidle odnajdziemy znajdujące niegdyś się w tym miejscu budynki: Rogatki Wolskie, Kino Helios czy dawne czynszowe kamienice. Na muralu nie zabrakło historycznych szczegółów takich jak szyldy ogłoszeniowe odnalezione na starych fotografiach. Jest tu między innymi afisz „Amerykańskiej Awantury” czyli komedii romantycznej ze słynnym Eugeniuszem Bodo w roli głównej. Między budynkami latają wielkie pszczoły w żółto-białych  koszulkach – na dachu biurowca na których znalazł się mural rzeczywiście są ule a w kantynie można dostać lokalny miód. 

Kolejny projekt znajduje się przy ulicy Grochowskiej 215. Tytus Brzozowski przyzwyczaił nas do obrazów przedstawiających charakter i atmosferę Warszawy, nie inaczej jest w przypadku nowego muralu. Malowidło pokazuje charakterystyczne elementy Pragi Południe w dniu stuleciu odzyskania niepodległości. Na samym dole, stojącego pośród spacerujących Grochowską przechodniów odnajdziemy marszałka Piłsudskiego przyglądającego się dzisiejszej Warszawie. Tuż obok znajduje się charakterystyczny dla ronda Wiatraczna tramwaj a nad nim porywani podmuchami wiatru lecą ludzie na biało-czerwonych parasolkach. Tłem dla tej sceny staje się most Poniatowskiego z charakterystyczną wieżyczką. Most był impulsem, który rozpoczął dynamiczny rozwój tej części miasta, jest również bardzo ważny dla Marszałka oraz dziejów II Rzeczpospolitej. To właśnie na nim po nieudanych rozmowach z prezydentem Wojciechowskim rozpoczął się Zamach Majowy. 

W górnej części muralu znajdziemy ważną lokalną dominantę – strzelisty szczyt kościoła z placu Szembeka. Obok, ponad zielenią Skaryszaka wyrasta Stadion Narodowy, który bardzo zmienił wizerunek Pragi Południe. Na muralu, jak w wielu pracach artysty pojawia się bardzo dużo ludzi. Miasto Tytusa Brzozowskiego jest gwarne, żywe i pełne aktywności.

Otwarcie wystawy Tytusa Brzozowskiego, piątek, 16 listopada, godz. 18.00, PROM Kultury Saska Kępa, ul. Brukselska 23, Warszawa. 
Wystawa będzie czynna do 12 stycznia 2019. Okno na Warszawę jest patronem wydarzenia.

Warszawa w modernie. Mokotów otwiera podwórza „Szarych Domów”

Warszawa w modernie. Mokotów otwiera podwórza „Szarych Domów”

Warszawa w modernie. Mokotów otwiera podwórza „Szarych Domów”

2. edycja Szare Domy Festiwal Otwarty_Obiekt 1530 A startuje 17 czerwca

W latach ’30 ubiegłego wieku na warszawskim Mokotowie powstała kolonia mieszkaniowa „Szare Domy”. Nowatorski projekt osiedla gwarantujący swoim mieszkańcom komfortowe warunki życia i pełną infrastrukturę (sklep, restaurację, przedszkole, ogólnie dostępne pralnie, i przestrzeń wspólną ogrodowych dziedzińców). „Szare Domy” nie straciły nic na swojej aktualności, mimo upływu lat wciąż stanowią inspirację, szczególnie dziś, kiedy wzrasta zainteresowanie architekturą modernizmu.

Kolonia “Szare Domy” to unikatowy zespół budynków usytuowanych w samym sercu starego Mokotowa. Osiedle zostało wybudowane w latach 1928-1932 przez spółdzielnię mieszkaniową Ministerstwa Spraw Wewnętrznych na podstawie projektu Jana Stefanowicza. W 1992 roku „Szare Domy” zostały objęte ochroną i wpisane w Rejestr zabytków, jako modelowy przykład architektury funkcjonalnej. Tym cenniejszy, że kompleks budynków przetrwał wojnę  niemal w nienaruszonym stanie i stanowi doskonałe świadectwo przedwojennej zabudowy stolicy.

Nazwa osiedla pochodzi od charakterystycznej, dla budownictwa Warszawy lat 20-tych i 30-tych, cegły cementowej, którą wykończono elewacje kamienic. Projekt Stefanowicza obejmuje zespół budynków zamkniętych w dwóch kompleksach. Pierwszym od ulicy Rakowieckiej i Akacjowej oraz drugim biegnącym wzdłuż ulicy Fałata i Łowickiej zespolonych od ulicy Narbutta łącznikiem. Bryły budynków charakteryzuje geometryczna prostota, a elewację modułowa powtarzalność elementów architektonicznych. Architekt wyraźnie odwołuje się do głównych zasad modernizmu, interpretując je jednak w charakterystycznym dla siebie stylu. Projekt kolonii „Szare Domy” cechuje funkcjonalność, widoczna w rzutach mieszkań i częściach wspólnych osiedla oraz oszczędny racjonalizm, podyktowany minimalizacją czasu i kosztów budowy, zauważalny zarówno w wykorzystanych materiałach jak i estetyce architektonicznej kolonii.

17 czerwca mieszkańcy Warszawy będą mieli okazję zapoznać się z tym niezwykłym miejscem w ramach 2. edycji Szare Domy Festiwal Otwarty, Obiekt 1530 A.

1.edycję Szare Domy Festiwal Otwarty zadedykowaliśmy Janowi Stefanowiczowi – architektowi niemal zapomnianemu, który zaprojektował i nadzorował budowę Szarych Domów. Tegoroczny SDFO jest dedykowany samej kolonia MSW, stąd w nazwie festiwalu numer ewidencyjny (1530 A) pod którym obiekt widnieje na liście zabytków chronionych prawem. Podczas wydarzenia, przedstawimy proces budowy Szarych Domów w perspektywie rodzącego się w okresie międzywojennym w Polsce systemu planowania przestrzennego. Przybliżymy także interdyscyplinarne zaplecze nowo kształtującej się myśli polskiej architektury na tle nurtów warszawskiej awangardy okresu międzywojennego – tłumaczy Marta Surowiec inicjatorka Festiwalu i fanpage’a www.facebook.com/szaredomy 

Festiwal zainauguruje spacer tematyczny po okolicach kolonii poprowadzony przez Adriana Sobieszczańskiego, historyka i przewodnika Warszawskiego, współtwórcy Warszawy Historia Ukryta, partnera festiwalu.

Nowoczesna kolonia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, powstała w latach 30-tych, na przyłączonym zaledwie kilkanaście lat wcześniej do Warszawy, Mokotowie. Idealnie wpisywała się w koncept modernizacji miasta, wyrażając aspiracje młodej dzielnicy. Budowie obiektu sprzyjał plan regionalny Warszawy wraz z kluczowym projektem rządu 2 RP, jakim była dzielnica Marszałka Piłsudskiego. W kontekście rozbudowy miasta, kolonia Szare Domy stanowi doskonały przykład celowego rozdziału części reprezentatywnych i mieszkalnych nowopowstającej stolicy – mówi Adrian Sobieszczański.

– Ponadto warto pamiętać, że architektura modernistyczna w swoich założeniach zmieniła oblicze współczesnego budownictwa, domy – maszyny służąc potrzebom swoich mieszkańców, kreowały zupełnie nową jakość życia. Festiwal ma zwrócić uwagę warszawiaków na charakter zabytkowej przestrzeni, dziedzictwa, z którym mieszkańcy mają okazję obcować. Dlatego z naszego punku widzenia jest tak ważny – dodaje Dorota Gołębiewska, Prezes Warszawskiego oddziału TONZ, partnera festiwalu.

 – To już druga edycja SDFO dedykowanego Szarym Domom, i zapewniam, że nie ostatnia – puentuje Marta Surowiec.

W ramach Festiwalu przewidziano wykłady tematyczne oraz outdoorowe wystawy dedykowane osiedlu i zagadnieniom ochrony zabytków. Całość wydarzenia zamknie, oddający charakter przedwojennej Warszawy, wieczorny koncert Warszawskiego Combo Tanecznego i potańcówka.

Więcej informacji:

Marta Surowiec – organizator 2. edycji Festiwalu Otwartego Szare Domy, m.surowiec@deplus.com.pl, 792 017 197, www.facebook.com/szaredomy

Adrian Sobieszczański – partner projektu, warszawski.przewodnik@wp.pl, 603 615 241.

© ARCHITEKTURA I BUDOWNICTWO, Warszawa, nr 2:1931
© Borecka Emilia, Portret Warszawy lat międzywojennych. Warszawa 1974, Arkady
© Henryk Poddębski, źródło - Biblioteka Narodowa
© Szare Domy, M. Żmijewska
© Szare Domy, M. Surowiec