Warszawa w modernie. Mokotów otwiera podwórza „Szarych Domów”

utworzone przez Jarek Zuzga | cze 8, 2017 | Fotografia, Historia, Informacja, patronat, Wydarzenie

Warszawa w modernie. Mokotów otwiera podwórza „Szarych Domów”

2. edycja Szare Domy Festiwal Otwarty_Obiekt 1530 A startuje 17 czerwca

W latach ’30 ubiegłego wieku na warszawskim Mokotowie powstała kolonia mieszkaniowa „Szare Domy”. Nowatorski projekt osiedla gwarantujący swoim mieszkańcom komfortowe warunki życia i pełną infrastrukturę (sklep, restaurację, przedszkole, ogólnie dostępne pralnie, i przestrzeń wspólną ogrodowych dziedzińców). „Szare Domy” nie straciły nic na swojej aktualności, mimo upływu lat wciąż stanowią inspirację, szczególnie dziś, kiedy wzrasta zainteresowanie architekturą modernizmu.

Kolonia “Szare Domy” to unikatowy zespół budynków usytuowanych w samym sercu starego Mokotowa. Osiedle zostało wybudowane w latach 1928-1932 przez spółdzielnię mieszkaniową Ministerstwa Spraw Wewnętrznych na podstawie projektu Jana Stefanowicza. W 1992 roku „Szare Domy” zostały objęte ochroną i wpisane w Rejestr zabytków, jako modelowy przykład architektury funkcjonalnej. Tym cenniejszy, że kompleks budynków przetrwał wojnę niemal w nienaruszonym stanie i stanowi doskonałe świadectwo przedwojennej zabudowy stolicy.

Nazwa osiedla pochodzi od charakterystycznej, dla budownictwa Warszawy lat 20-tych i 30-tych, cegły cementowej, którą wykończono elewacje kamienic. Projekt Stefanowicza obejmuje zespół budynków zamkniętych w dwóch kompleksach. Pierwszym od ulicy Rakowieckiej i Akacjowej oraz drugim biegnącym wzdłuż ulicy Fałata i Łowickiej zespolonych od ulicy Narbutta łącznikiem. Bryły budynków charakteryzuje geometryczna prostota, a elewację modułowa powtarzalność elementów architektonicznych. Architekt wyraźnie odwołuje się do głównych zasad modernizmu, interpretując je jednak w charakterystycznym dla siebie stylu. Projekt kolonii „Szare Domy” cechuje funkcjonalność, widoczna w rzutach mieszkań i częściach wspólnych osiedla oraz oszczędny racjonalizm, podyktowany minimalizacją czasu i kosztów budowy, zauważalny zarówno w wykorzystanych materiałach jak i estetyce architektonicznej kolonii.

17 czerwca mieszkańcy Warszawy będą mieli okazję zapoznać się z tym niezwykłym miejscem w ramach 2. edycji Szare Domy Festiwal Otwarty, Obiekt 1530 A.

1.edycję Szare Domy Festiwal Otwarty zadedykowaliśmy Janowi Stefanowiczowi – architektowi niemal zapomnianemu, który zaprojektował i nadzorował budowę Szarych Domów. Tegoroczny SDFO jest dedykowany samej kolonia MSW, stąd w nazwie festiwalu numer ewidencyjny (1530 A) pod którym obiekt widnieje na liście zabytków chronionych prawem. Podczas wydarzenia, przedstawimy proces budowy Szarych Domów w perspektywie rodzącego się w okresie międzywojennym w Polsce systemu planowania przestrzennego. Przybliżymy także interdyscyplinarne zaplecze nowo kształtującej się myśli polskiej architektury na tle nurtów warszawskiej awangardy okresu międzywojennego – tłumaczy Marta Surowiec inicjatorka Festiwalu i fanpage’a www.facebook.com/szaredomy

Festiwal zainauguruje spacer tematyczny po okolicach kolonii poprowadzony przez Adriana Sobieszczańskiego, historyka i przewodnika Warszawskiego, współtwórcy Warszawy Historia Ukryta, partnera festiwalu.

Nowoczesna kolonia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, powstała w latach 30-tych, na przyłączonym zaledwie kilkanaście lat wcześniej do Warszawy, Mokotowie. Idealnie wpisywała się w koncept modernizacji miasta, wyrażając aspiracje młodej dzielnicy. Budowie obiektu sprzyjał plan regionalny Warszawy wraz z kluczowym projektem rządu 2 RP, jakim była dzielnica Marszałka Piłsudskiego. W kontekście rozbudowy miasta, kolonia Szare Domy stanowi doskonały przykład celowego rozdziału części reprezentatywnych i mieszkalnych nowopowstającej stolicy – mówi Adrian Sobieszczański.

– Ponadto warto pamiętać, że architektura modernistyczna w swoich założeniach zmieniła oblicze współczesnego budownictwa, domy – maszyny służąc potrzebom swoich mieszkańców, kreowały zupełnie nową jakość życia. Festiwal ma zwrócić uwagę warszawiaków na charakter zabytkowej przestrzeni, dziedzictwa, z którym mieszkańcy mają okazję obcować. Dlatego z naszego punku widzenia jest tak ważny – dodaje Dorota Gołębiewska, Prezes Warszawskiego oddziału TONZ, partnera festiwalu.

– To już druga edycja SDFO dedykowanego Szarym Domom, i zapewniam, że nie ostatnia – puentuje Marta Surowiec.

W ramach Festiwalu przewidziano wykłady tematyczne oraz outdoorowe wystawy dedykowane osiedlu i zagadnieniom ochrony zabytków. Całość wydarzenia zamknie, oddający charakter przedwojennej Warszawy, wieczorny koncert Warszawskiego Combo Tanecznego i potańcówka.

Więcej informacji:

Marta Surowiec – organizator 2. edycji Festiwalu Otwartego Szare Domy, m.surowiec@deplus.com.pl, 792 017 197, www.facebook.com/szaredomy

Adrian Sobieszczański – partner projektu, warszawski.przewodnik@wp.pl, 603 615 241.

© ARCHITEKTURA I BUDOWNICTWO, Warszawa, nr 2:1931

© Borecka Emilia, Portret Warszawy lat międzywojennych. Warszawa 1974, Arkady

© Henryk Poddębski, źródło - Biblioteka Narodowa

Historie ukryte w rzeczach – wielkie otwarcie Muzeum Warszawy

utworzone przez Magda Liwosz | maj 24, 2017 | Fotografia, Historia, Informacja, Wydarzenie

Historie ukryte w rzeczach – wielkie otwarcie Muzeum Warszawy

Po kilku latach intensywnej modernizacji, renowacji i odbudowy Muzeum Warszawy ponownie otwiera się dla zwiedzających. W najbliższy weekend warszawiacy będą mogli wreszcie zajrzeć do staromiejskich kamienic, które tak długo skrywały się za wysokimi rusztowaniami. My mieliśmy okazję odwiedzić Muzeum na kilka dni przed otwarciem na ekspresowym zwiedzaniu dla prasy z Jarosławem Trybusiem, Wicedyrektorem Muzeum. Zwiedziliśmy już całkowicie gotowe ekspozycje, podejrzeliśmy pracowników muzeum podczas mycia gablot i wyklejania tablic informacyjnych i co do jednego nie mamy wątpliwości – Warszawa zyska kolejne ważne miejsce.

Rzeczy

Próżno szukać w Muzeum Warszawy multimedialnych ekranów dotykowych i innych supernowoczesnych urządzeń, pewnie więc znajdą się i tacy, którzy wyjdą stąd zawiedzeni. To zwyczajne z pozoru przedmioty stanowią tutaj punkt wyjścia do snucia opowieści o mieście i jego historii. Pozłacana klamka wyrwana z drzwi ratusza przez woźnego w dniu wybuchu powstania warszawskiego, emaliowane garnki wykopane z terenu getta warszawskiego, talerz przedstawiający cerkiew na dzisiejszym Placu Piłsudskiego z niemieckim napisem „Warschau“ to tylko kilka przykładów zwykłych przedmiotów, które kryją w sobie niezwykłą historię miasta, swoich właścicieli czy twórców, a także opowiadają o wydarzeniach, w których uczestniczyły.

8 gabinetów

W maju zwiedzającym zostanie udostępnionych 8 gabinetów (powierzchniowo to połowa całości wystawy głównej) i ponad 3000 przedmiotów. Finalnie zaś wystawa „Rzeczy warszawskie“ zaprezentuje ponad 7000 oryginalnych przedmiotów związanych z historią Warszawy zebranych w 21 gabinetach tematycznych. Każdy gabinet to wydzielona kolekcja ze zbiorów Muzeum, każdym też opiekuje się inny kurator. Kolejność zwiedzania nie ma jednak znaczenia. „Chcemy, żeby po naszym muzeum zwiedzający spacerowali według swoich autorskich tras, tak jak po mieście“ wyjaśnia Trybuś. Choć oczywiście zarówno mapy z pełną informacją, jak i audioprzewodniki będą do dyspozycji zwiedzających. W maju otwarte zostaną: Gabinet pomników warszawskich – tych istniejących oraz tych które zniknęły z przestrzeni miasta, Gabinet syren warszawskich z 86 syrenami i tą jedną najważniejszą – oryginałem dłuta Konstantego Hegla przeniesionym w 2008 r. z Rynku Starego Miasta, Gabinet widoków warszawskich z obrazami i grafikami z różnych epok, skarbiec muzeum – Gabinet sreber i platerów, Gabinet portretów m.in. z pokaźnych rozmiarów portretem Bieruta – jedynym socrealistycznym portretem w zbiorach Muzeum, Gabinet suwenirów, które choć niekiedy wątpliwej urody skrywają ciekawe opowieści, Gabinet pocztówek, w którym kolekcja będzie wymieniana co 3 miesiące i Gabinet archeologiczny. Na pozostałe gabinety (m.in. fotografii czy opakowań firm warszawskich) przyjdzie nam poczekać do drugiej połowy roku.

W liczbach i na wykresach

Rozwój powierzchni miasta, najwyższe warszawskie budynki w różnych okresach historii, informacje o mieszkańcach i liczbie ludności na przestrzeni wieków, odpowiedzi na pytania o centrum Warszawy i jej granice, warszawskie pierwsze razy (pierwsza kawiarnia, poczta czy klub sportowy) – te i wiele innych ciekawych tematów skomentowano w dodatkowej części wystawy głównej zatytułowanej Dane warszawskie. To tu można obalić wiele stereotypów i obiegowych opinii, jak np. te dotyczące liczby osób przyjezdnych mieszkających w Warszawie, która właściwie nie zmienia się od końca XIX wieku. Ukryte w labiryncie niewielkich sal precyzyjnie zebrane dane warszawskie wskazują wyraźnie, które wydarzenia i zjawiska nadały miastu jego obecny kształt i specyfikę. Materiał z pewnością zainteresuje tych, którzy po raz pierwszy stykają się ze stolicą Polski, a jednocześnie może stanowić punkt wyjścia do głębszej refleksji dla tych, którzy Warszawę już dobrze znają.

Zakamarki

Łatwo się tu zgubić. Labirynt korytarzy, ciasne pokoiki i przejścia tworzą wyjątkowy klimat… ale zgubić się polecamy, choćby po to żeby odkryć XVIII-wieczne drewniane sklepienia, pięknie rzeźbione klatki schodowe i wdrapać się na punkt widokowy z fantastycznym widokiem na rynek. A kiedy już się zmęczycie spacerem to koniecznie odwiedźcie pokój z oryginalnym malowidłem ściennym „Kucie kos” Wojciecha Fangora. To sala poświęcona na odpoczynek, w której na dużej i wygodnej kanapie możecie podziwiać dzieło tego jednego z najwybitniejszych polskich artystów XX wieku.

Muzeum poza murami

Na weekend otwarcia Muzeum Warszawy zaplanowało wiele atrakcji, wśród nich projekcje, pokazy na murach kamienic, a dla miłośników muzyki koncert Sinfonii Varsovii. Na uczestników czeka także specjalnie przygotowana przez Muzeum niespodzianka. Na dwa dni „Muzeum wyjdzie ze swoich murów” i zaprezentuje część wystawy głównej „Rzeczy warszawskie” na płycie Rynku Starego Miasta. Poniżej szczegółowy program otwarcia:

Piątek 26 maja 2017

OFICIALNE OTWARCIE: godzina 20.00

Przemówienia Gości i dyrekcji Muzeum
Koncert Sinfonii Varsovii

Godziny projekcji na fasadach kamienic: 21.00 – 02.00
Godziny otwarcia instalacji artystycznej: 11.00 – 19.30
Godziny otwarcia Muzeum Warszawy(bilety bezpłatne): 21.00 – 02.00

Sobota 27 maja 2017

Godziny otwarcia Muzeum Warszawy(wejście płatne): 10.00 – 19.00
Godziny otwarcia instalacji artystycznej: 11.00 – 20.30
Godziny projekcji na fasadach kamienic: 21.00 – 02.00

Niedziela 28 maja 2017

Godziny otwarcia Muzeum Warszawy(wejście płatne): 10.00 – 19.00
Godziny otwarcia instalacji artystycznej: 11.00 – 20.30
Godziny projekcji na fasadach kamienic: 21.00 – 22.00

Czajniczek z widokiem Warszawy w Gabinecie suwenirów

Gabinet pocztówek – tu ekspozycja będzie zmieniana co 3 miesiące

Gabinet widoków Warszawy

Oryginalna syrenka dłuta Hegla przy Gabinecie syren warszawskich

Makieta Warszawy

Wicedyrektor Muzeum Warszawy Jarosław Trybuś z katalogiem wystaw

Gabinet portretów

Gabinet sreber i platerów warszawskich

Gabinet archeologiczny

Co kryją w sobie kamienice Muzeum Warszawy?

Dane warszawskie – suplement do wystawy głównej

Najwyższe budynki w Warszawie w różnych okresach historii

Widok na Rynek z punktu widokowego Muzeum

Tekst i zdjęcia: Magda Liwosz

„Miastonauci” Tytusa Brzozowskiego – obrazkowa książka o niezwykłym mieście i jego mieszkańcach

utworzone przez Jarek Zuzga | maj 24, 2017 | Grafika, Informacja, Książki, patronat, Sztuka

„Miastonauci” Tytusa Brzozowskiego – obrazkowa książka o niezwykłym mieście i jego mieszkańcach

Tytus Brzozowski, artysta i architekt, znany z bajecznie kolorowych, magicznych warszawskich akwareli, tym razem przygotował propozycję specjalnie dla dzieci – wielkoformatową książkę obrazkową „Miastonauci”.

„Miastonauci” to picture book, składający się z kunsztownie wykonanych akwareli, opowiadający o architekturze, mieście i wzajemnych relacjach jego mieszkańców. Pejzaż tej magicznej krainy tworzą budynki i detale zaczerpnięte z architektury polskich miast, a przede wszystkim Warszawy. Bohaterowie tej kolorowej historii poruszają się po dachach charakterystycznych stołecznych kamienic, wśród tak znanych symboli jak Archikatedra Warszawska, czy Zamek Królewski. Miłośnicy Warszawy znajdą też mniej oczywiste elementy lokalnego pejzażu: wieżę kościoła Św. Anny, kaplicę kościoła Św. Zbawiciela czy wieżyce mostu Poniatowskiego.

Wśród znanych nam krajobrazów artysta ukrywa baśniowe niespodzianki, które można odszukać i policzyć: kostki do gry, domino czy zdobiące fasady kamienic charakterystyczne sylwetki space invaders.

W tym magicznym mieście gwarne życie toczy się na ażurowych mostkach, dachach i kominach, czy latających nad miastem zielonych wyspach. Bohaterowie „Miastonautów” podróżują, unosząc się na kolorowych parasolach, latając balonami czy zgrabnie przechodząc po cieniutkich linach rozwieszonych między budynkami. Dziesiątki małych historii i przygód bohaterów krzyżuje się i przeplata, a szczęśliwy finał możliwy jest, gdy bohaterowie pomagają sobie nawzajem.

„Miastonauci” to opowieść o architekturze i życiu w mieście, w którym duch współpracy i wzajemnej pomocy dominuje w miejskich relacjach. Książka uczy wrażliwości na otaczającą nas przestrzeń, dzięki „Miastonautom” możemy spojrzeć na Warszawę z nowej, magicznej perspektywy.

Oryginalne, wielkoformatowe akwarele ilustrujące książkę będzie można obejrzeć podczas spotkania promocyjnego w PROMie Kultury na Saskiej Kępie w dniu 1 czerwca 2017 roku o godzinie 18:00, wstęp wolny. Spotkanie będzie prawdziwym świętem miasta i miejskiego życia. W programie wiele niespodzianek zarówno dla dzieci, jak i dorosłych, m.in.

multimedialna opowieść o wątkach architektonicznych ukrytych w książce,
wyjątkowe ciastka cukierni LUKULLUS,
loteria – losowanie kopii fine art jednej z prac ilustrujących publikację,
książki z autografem artysty w promocyjnej cenie,
wspólna zabawa z ogromną kolorowanką, malowanie buziek w kolorach miastonautów i inne atrakcje dla najmłodszych.

Zostań miastonautą! http://miastonauci.pl/

W lipcu obudzą Ogród Saski!

utworzone przez Jarek Zuzga | maj 10, 2017 | Informacja, patronat, Sztuka, Wydarzenie

W lipcu obudzą Ogród Saski!

„Saski nie śpij!” to projekt artystyczno-społeczny zakładający odniesienie do bogatej historii Ogrodu Saskiego za pomocą siedemnastu instalacji artystycznych. „Altanka owocowa”, „Kiosk meteorologiczny”, „Pawilon Kropli Mleka”, „Teatr Letni” – czy wiesz, że to wszystko znajdowało się na tym królewskim niegdyś terenie, który po II wojnie został sprowadzony jedynie do roli przechodniego skweru?

Dawniej Ogród Saski stanowił tętniące życiem towarzyskim centrum Warszawy, bogate w ciekawe inicjatywy czy wspaniałą architekturę, m.in. wytworne pawilony ogrodowe, pałac turecki, wodne rezerwuary. Niestety teraz zdaje się nie pamiętać czasów swojej świetności. Działanie przewidujące interwencje przestrzenne ma zaintrygować przechodnia i zaprosić do przejścia szlakami dawnego Ogrodu oraz poszukania też bardziej ukrytych nawiązań, takich jak „Wielki Salon” czy odniesienie do słynnego pałacu Brühla, pierwszego ministra i ulubieńca króla Augusta III Sasa.

Jednym z celów projektu w przestrzeni dzisiejszego parku jest poszerzenie świadomości historycznej i przypomnienie, że to miejsce pamięta nie tylko słynny Pałac. Instalacje i rzeźby zaistnieją w miejscach przybliżonych do historycznych, ze względu na zmieniający się na przestrzeni wieków plan Ogrodu. W „Domku Gry” – obiekcie nawiązującym do minionych boskietów, w których ukryte były właśnie miejsca do gier, znajdzie się plan-szlak z informacjami o inicjatywie.

Autorki: Anna Marczak, Agnieszka Wasilewska
Data i miejsce: 2-9 lipca 2017, Ogród Saski w Warszawie
Powstaje też publikacja o takim samym tytule (w ramach stypendium m. st. Warszawy 2017).
Projekt na facebooku: https://www.facebook.com/saski.nie.spij/
Okno na Warszawę jest patronem medialnym wydarzenia.

Oto zwycięzcy 10. edycji Nagrody Literackiej m.st. Warszawy

utworzone przez Jarek Zuzga | kwi 28, 2017 | Informacja, Książki, patronat, Wydarzenie

Oto zwycięzcy 10. edycji Nagrody Literackiej m.st. Warszawy

W czwartek 27 kwietnia 2017 r. poznaliśmy zwycięzców 10. edycji Nagrody Literackiej m.st. Warszawy. Z przyjemnością patronowaliśmy temu wydarzeniu.

Nas najbardziej interesowała kategoria varsavianistyczna, czyli „Edycja warszawska”, więc od niej zaczniemy – nie ujmując oczywiście niczego pozostałym zacnym kategoriom. Nominowane w niej były trzy książki, o czym wcześniej pisaliśmy tutaj, a główna nagroda została przyznana Grzegorzowi Piątkowi za książkę „Sanator. Kariera Stefana Starzyńskiego“. Autor, prócz nagrody, otrzymał w prezencie kopię nieznanego zdjęcia prezydenta Starzyńskiego przyjmującego gości z Węgier. Bardzo gratulujemy i – czego dowiedzieliśmy się na gali – oczekujemy zapowiedzianej na przyszły rok kolejnej książki Piątka, poświęconej odbudowie Warszawy.

Grzegorz Piątek, laureat w kategorii "Edycja warszawska"

W kategorii „Proza” nagrodę otrzymał Stanisław Aleksander Nowak za książkę „Galicyanie“, poświęconą losom mieszkańców Zaborowa, galicyjskiej wioski spod Rzeszowa. Nad powieścią tą autor pracował osiem lat:

W kategorii „Poezja” nagrodę otrzymał Jerzy Kronhold za książkę „Skok w dal“ – zbiór 44 wierszy, będących retrospekcją lat studenckich:

Jerzy Kronhold, autor książki „Skok w dal“

W kategorii „Literatura dziecięca” główną nagrodę zdobył duet Marcin Szczygielski (tekst) i Magda Wosik (ilustracje) za książkę „Klątwa dziewiątych urodzin“, w której pojawiają się m.in. wątki z warszawskich legend:

Marcin Szczygielski i Magda Wosik, autorzy książki "Klątwa dziewiątych urodzin"

W konkursie przyznawana jest też prestiżowa nagroda „Warszawski Twórca”. W tym roku tytuł ten otrzymała Hanna Krall, wybitna pisarka, była dziennikarka Życia Warszawy, autorka słynnego wywiadu z Markiem Edelmanem – reportażu „Zdążyć przed Panem Bogiem” (1977 r.):

Hanna Krall, wyróżniona tytułem "Warszawski Twórca"

Każda z książek uhonorowanych w tym roku wyróżnia się z jednej strony wagą i powagą podejmowanych tematów, z drugiej – pomysłowością artystyczną, z jaką tematy te zostały podjęte i ujęte, literacko opracowane, przetworzone. Jestem pewien, że każda z nagrodzonych książek powstała w innym, a więc wyjątkowym, a zatem oryginalnym języku, w niepowtarzalnej stylistyce – powiedział Janusz Drzewucki, przewodniczący jury.

A my gratulujemy nominowanym oraz zwycięzcom, i liczymy na to, że w przyszłym roku będzie równie ciekawie!

Tekst i zdjęcia: Jarek Zuzga

Nominowani i nagrodzeni w 10. edycji Nagrody Literackiej m.st. Warszawy

Nagroda Literacka m. st. Warszawy – edycja warszawska

utworzone przez Jarek Zuzga | kwi 20, 2017 | Informacja, Książki, patronat, Wydarzenie

Nagroda Literacka m. st. Warszawy – edycja warszawska

19 kwietnia 2017 r. w kawiarni Wrzenie Świata mieliśmy przyjemność posłuchać rozmowy z nominowanymi do Nagrody Literackiej m. st. Warszawy w kategorii edycja warszawska.

Gwoli przypomnienia – nominowane zostały trzy książki: Wanda Gańko i Łukasz Lubryczyński, „Dorożkarstwo warszawskie w XIX wieku”, Grzegorz Piątek, „Sanator. Kariera Stefana Starzyńskiego” oraz Tomasz Mościcki, „Warszawskie sezony teatralne 1944-1949″.

Podczas tego bardzo krótkiego acz niezwykle interesującego spotkania udało nam się przenieść do XIX-wiecznej Warszawy, na ulicach której było słychać stukot końskich kopyt zaprzęgających dorożki. Jak się okazuje zawód dorożkarza był ówcześnie bardzo szanowany i powodował skok w hierarchii społecznej klasy robotniczej, ze względu na kontakt z bogatszymi i elegantszymi obywatelami. Autorzy – Łukasz Lubryczyński oraz Karolina Wanda Gańko – opowiedzieli nam pokrótce również jak wyglądały lustracje tych zaprzęgów oraz jak kształtowała się ich struktura przez lata.

Karolina Wanda Gańko i Łukasz Lubryczyński

Grzegorz Piątek uświadomił nam, że Stefan Starzyński oprócz bycia prezydentem miasta, był również zwykłym człowiekiem z krwi i kości. „Sanator” jest pierwszą tak dokładną jego biografią, która pozwala spojrzeć na tę osobę z kilku perspektyw i znieść ją z piedestału chwały. Dowiadujemy się, że Starzyński dlatego był tak dobry w swoim fachu, że łączył w sobie skrupulatność i dowódczość, co pozwalało na sprawną pracę biura z romantycznymi ideami, które przemawiały do tłumów i dawały nadzieję.

Z kolei Tomasz Mościcki obala legendę o braku życia kulturalnego w Warszawie zaraz po wojnie. Książka krytyka odkrywa przed nami sekrety kształtowania się instytucji teatru w obliczu biedy i wojennych zniszczeń oraz pokazuje, jak ważny dla rozwoju człowieka jest stały kontakt z kulturą i sztuką.

Każda z nominowanych pozycji jest wyjątkowa na swój sposób, prezentuje odmienne wartości i przywołuje wybraną historię. Dziękujemy autorom za dostarczenie nam tej przyjemności ze zdobywania nowej wiedzy o naszym mieście, gratulujemy i życzymy owocnej pracy nad następnymi dziełami 🙂

Więcej o Nagrodzie Literackiej m.st. Warszawy
Tekst i zdjęcia: Klaudia Borowiec